Je hebt deze baan omdat je er geschikt voor bent. Je hebt de potentie en de capaciteiten. Fantastisch.
Maar je vindt er geen klap aan – om samen te werken met die rakkers die de regels lijken te bepalen.
Je ploft verbouwereerd op je bureaustoel – dat er zonder overleg jouw naam niet is genoemd in een ingediende brief. Dat hij aan de haal gaat met jouw idee.
Dat hij geen thuis geeft als je hem er mee confronteert.
Waar komt dat door?
Je bent een goeierd. Een goeierd die ervanuit gaat dat er wordt samengewerkt. Dat het een geven en nemen is. En niet een eenzijdig gewin. Dat is normaal voor je.
In een nieuwe rol moeten we onze weg nog vinden, natuurlijk. De cultuur leren kennen, de ongeschreven wetten. En we willen vooral merken dat we erbij gaan horen. We willen samenwerken, ons wat aanpassen om dan invloed uit te oefenen, toch?
Je hebt intussen al van alles geprobeerd.
Heb je iets over het hoofd gezien? Is het eerder aan de orde geweest? Had je dit in de gaten moeten hebben?
Je benadert die collega en geeft aan wat je opvalt, wat je vervelend vindt en je luistert. Hij zal het niet meer doen – sorry.
En het gebeurt nóg eens – hij komt met een voorstel – en jij voelt je weer in de hoek zitten.
Blijft dit zo? Zulke verrassingen zetten je in een hoek waar je niet wilt zitten.
De lust vergaat je zo. Je ligt er wakker van.
Wat ik zie dat werkt, is het uitzoomen. En zien hoe ontzettend we niét kunnen weten wat voor anderen logisch is om te doen. In een nieuwe rol op je werk – maar ook in langlopende samenwerking en huwelijken J zijn we betere luisteraars en waarnemers als we zo niet-invullen voor een ander.
Wil jij ook minder last hebben van collega’s en anderen die zo anders denken en doen dan jij zo graag zou zien? Plan een afspraak in op: https://ap.lc/Q4Jh8
