In mijn appje aan haar voeg ik aarzelend een s toe aan ‘niesen’: niessen.
(“Waarom schrijf je dat eigenlijk met dubbel s??”), voeg ik tussen haakjes toe in dat appje.
Gisteren ben ik niet gevaccineerd, schreef ik haar al eerder vandaag.
Ze leeft mee en ze vraagt of ik me niet naar binnen had kunnen smokkelen…?!
Vandaar dat ik schrijf over mijn opgezette keel en andere grieperige verschijnselen-zonder-koorts en dat niessen.
En dan mag je niet komen van het RIVM. Staat in de brief die is meegestuurd bij de oproep.
Ik had in de afgelopen maanden voorafgaand aan de oproep voor vaccinatie getwijfeld of ik het vaccin zou nemen. Maar royaal voordat vorige week de oproep voor de prik kwam, had ik mentaal het vaccin al aangenomen.
En net nu het zover was dat ik het vaccin zou krijgen, had ik al dágen die klachten.
Dus ik deed een Covid-test.
En in overleg met de huisarts nóg één.
Maar de verschijnselen werden erger.
Dus nee! Geen vaccin erin.
‘Niezen is toch gewoon met een z!’ appt ze terug aan mij.
… aan het vaccin kan mijn spellings-black-out volgens mij nu niet liggen…
Erg?
Mwaa … Verschijnselen zijn er gewoon. Bijwerkingen, spelling vergeten … én al dan niet daar een mening over hebben.
Soms is het logisch om wat aan ‘bijwerkingen’ te gaan doen. En andere keren moeten we erom lachen en laten we het gaan.
Wat wijs is voor jou om nu te doen? Dat kun jij alleen in dit moment aanvoelen. Of nog niet weten. En dan ga je intussen iets anders doen.
Toch?
P.S. Wist je dat er twée goeie manieren zijn om niessen te spellen?
1. Niesen en 2. Niezen.
