Ik heb wind tegen en ik step sneller dan mijn conditie
Prima!
Ik geniet van mijn verzet tegen hoe het in mijn hoofd is
Doorpakken!
De wind waait de rietpalmen in de sloot, strak in mijn richting
Buigzaam.
Auto’s haasten zich op de provinciale weg links van mij
Ik heb de tijd.
De schaduw van de hoge bomen links van mij ligt strak dwars over de weg
Ik ga ze moeiteloos over.
Met een sprongetje wissel ik het standbeen
Doorsteppen!
…
Ik zie de aalscholver hoog op de lantaarnpaal met de vleugels wijd uitgespreid
Hoezo?!
…
Hij kijkt eigenwijs om zich heen terwijl hij zich laat droog waaien
Hij wacht!
…
Mijn drang valt weg; de onrust imponeert niet meer
Ik sta stil. En wacht.
…
Herken je dat? Dat ons ongemakkelijke gevoel vanzelf weer overgaat? Ook middenin tegenwind?
Vertel eens! Wat heb jij hier onlangs nog van gezien?